ما۲۴نفر

در این کتاب، مولف بر آن است، مخاطب را با «بررسی قدرت سیاسی» آشنا سازد. برای این منظور، وی با فرق نهادن میان قدرت و بخت، مفهوم بخت نظام یافته را مطرح می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه بعضی گروه‌ها بدون آن که تلاش کنند آن چه را می‌خواهند به دست می‌آورند، حال آن که گروه‌های دیگر در مقابل تلاش‌های خود پاداش چندانی نمی‌گیرند. او با مطرح کردن آزمون «چه کسی نفع می‌برد؟» نشان می‌دهد که آزمون مزبور نمی‌تواند نشان دهد چه کسی قدرت دارد، چون بسیاری از رهگذر بخت منتفع می‌شوند و عده‌ای نیز به صورت نظام یافته بخت یارند.

الگویی از تحلیل گفتمانی که در این کتاب به‌کار رفته است، نصّ دینی را همواره در مرکز دایره‌ی فرهنگ سیاسی مسلمانان قرار می‌دهد و آن‌گاه با توجه به ساخت و روابط قدرت در جهان اسلام به تحلیل دانش سیاسی و سازوکارهای اقتداری آن در تمدن اسلامی اقدام می‌کند. نصوص دینی در جوامع اسلامی متن پایه و مولدی است که تمام یا بیشتر گونه‌های متون و اندیشه‌ی سیاسی را، که فرهنگ ما انباشته از آن‌ها است، زاده و پرداخته است. اما، چرا از بین امکان‌های مختلف تنها وجه اقتداری این نصوص به عقلانیت پایه‌ی تاریخ ما بدل شده است؟ چرا چنین است؟ این نظریه‌های اقتدارگرا از کجا آمده‌اند؟ چگونه تدوین شده‌اند؟ چگونه عمل کرده و می‌کنند؟ و چه نقش و سلطه‌ای در زندگی و اکنون ما دارند؟ پرسش‌هایی هستند که نوشته‌ی حاضر شاید بتواند پرتویی بر برخی زوایای ناروشن آن بیفکند و دایره‌ای از دوایر ممتد و پیچیدهٔ اقتدار در دانش سیاسی سنتی ما را بازنماید.